مورد عجیب الیوت آبرامز ، این نئوکان کهنه کار نیت خوبی دارد! - وبلاگ تور چین

به گزارش وبلاگ تور چین، دامون لینکر در دِ ویک نوشت: فقط در جایی مانند آمریکاست که امکان دارد مردی که مسبب اتخاذ سیاست هایی بوده که منجر به کشتار جمعی، مشارکت در توطئه هایی به منظور ناکام گذاشتن اراده کنگره و یاری کردن به برنامه ریزی برای جنگی که تمام یک منطقه را بی ثبات نموده و صدها هزار قربانی به جای گذاشته، بار دیگر برای راهنمایی یک ماموریت در حوزه سیاست خارجی برگزیده بشود و تازه مورد حمایت همه جانبه هر دو حزب آمریکا به عنوان رهبری پیشرو در حمایت از حقوق بشر و دموکراسی قرار بگیرد.

به گزارش سرویس بین الملل انتخاب؛ در ادامه این مطلب آمده است: درباره الیوت آبرامز سخن می گویم که از طرف دونالد ترامپ به عنوان مأمور ویژه در ونزوئلا انتخاب شده است. او به تازگی در کمیته روابط خارجی مجلس مجبور شد به پرسش های تند و گاها توهین آمیز نماینده دموکرات مینسوتا، ایلهان عمر پاسخ بدهد. این برخورد تند موجب شد بسیاری از اعضای جامعه سیاست خارجی آمریکا در حمایت از آبرامز، این اقدام مجلس را محکوم نمایند و آن را اقدامی علیه یکی از اعضای برجسته متفکران سیاستگذاری آمریکا بدانند که زندگی و شغل خود را وقف یاری به رهبری دنیا آزاد توسط آمریکا نموده است. بسیار اهمیت دارد که دریابیم چگونه مردی با داشتن کارنامه آبرامز در پایتخت کشور ما، اینچنین مورد تمجید قرار می گیرد.

برای اینکه به افتخار عضویت در تشکیلات سیاست خارجی آمریکا نائل شوید، باید دو نگاه متضاد به کشور را مورد تأیید قرار بدهید. از آنجا که این دو ایده تا حدودی در تقابل با هم هستند، حفظ هر دو با هم در یک مغز، کاری چالش زاست. اما وقتی این اتفاق رخ دهد، مجموعه ای از عقاید عجیب ممکن می گردد مانند تفکرات تعجب آور درباره انعطاف پذیری روابط دنیای و امکان فرار از مسئولیت پذیری هنگام شکست و توجیه ارتکاب رفتار غلط و مخرب.

نخستین نگاه این است که آمریکا کشوری در جبهه حق است و در کنار فرشته ها می جنگد. اهداف ما نجیبانه و با حسن نیت هستند و مردم شریف در سرتاسر دنیا از رهبری ما منتفع می شوند. ما متعهد به آزادی و حیثیت تمام مردم دنیا هستیم و خداوند، بشریت و تمام مردم شریف دنیا، اقدامات ما را تحسین می نمایند. این شرایط طی جنگ دنیای دوم، جنگ سرد و مبارزه با تروریسم برقرار بوده است. نظم دنیای لیبرال که مذاکره و هنجارپذیری را تشویق نموده و همزمان به ترویج صلح و رونق در کشورها یاری می نماید، دستاورد ما برای دنیا است همانطور که دموکراسی را در اطراف دنیا به ارمغان آوردیم و حفظ کردیم. آنهایی که در محافظت از این نظم مقابل ما می ایستند، ذاتا شرور و در جبهه شیطان هستند و ما کوشش می کنیم با نمایان کردن تمام کارهای شنیع آنها، این حقیقت را برای تمام دنیا فاش کنیم. به بیان دیگر ما کمالگرا هستیم. پایبند به اخلاق، با حسن نیت، تمکین نماینده به قانون، پیروی نماینده از اصول و نمونه بودن در هرچه انجام میدهیم.

اما این تنها نیمی از معادله است. ممکن است آمریکا به شکل خدشه ناپذیری اخلاق گرا باشد، اما در عین حال نسبت به روشهای نازیبای دنیا مانند کلانتری که کوشش دارد در یک منطقه بی نظم و قانون، امنیت و ثبات را برقرار کند، موضعی سخت و واقع گرایانه داریم. در دنیای اینگونه، معمولا هدف، ابزار رسیدن به آن را توجیه می نماید. در نبرد با دشمنان، باید متمایل به استفاده از تمام ابزارها برای توقف آنها باشیم. ما گزینه دیگری نداریم. ما باید پیروز شویم و مخالفان ما لاجرم باید شکست داده شوند. تاریخ را فاتحان می نویسند و هیچ کس تاکنون نتوانسته با پاکدستی و رعایت اخلاقیات فزونی بیابد.

این دو نگاه را در کنار هم بگذارید یعنی حسن نیت و اخلاق گرایی در انگیزه هایی که داریم با تمایل به انجام هر کاری برای رسیدن به فزونی، آنگاه می بینید که حقایقی خارق العاده ظاهر می شوند. مثلاً برخلاف آدمهای شرور که تک تک اقداماتشان تبلور نیت شرورانه آنهاست، اقدامات به ظاهر شرورانه ما، استثنائاتی نادر هستند که به خاطر الزامات رهبری دنیای در حال سقوط، کاملا توجیه پذیر هستند.

بمباران های درسدن، هامبورگ و توکیو، بمباران اتمی هیروشیما و ناگازاکی، بمباران جارویی کره شاقتصادی، ویتنام شاقتصادی، کامبوج و لائوس، کودتا در شیلی که پینوشه را بر سر کار آورد، راه انداختن تیم های جنایتکار ضد کمونیست در آمریکای لاتین که آبرامز به راه اندازی و تامین اقتصادی آنها یاری کرد و زندانهایی مانند ابوقریب؛ آیا اینها اموری استثنایی هستند؟ یا قاعده؟ تشکیلات سیاست خارجی آمریکا تردیدی در پذیرفتن آنها ندارد. آنها نمونه هایی نامطلوب و اجتناب ناپذیر هستند که هزینه انجام کار درست تلقی می شوند. کار دیگری غیر از اینها نمی شد انجام داد. این اتفاقات عادی هستند و هیچکدام مخالفتی با حقانیت آمریکا ندارند.

سیاستمداران آمریکایی بابت ارتکاب اعمال نامطلوبی که اگر طرف متخاصم مرتکب آنها می شد آن را بی درنگ تقبیح میکردند، مشتاقانه از هم تقدیر می نمایند. آنها ناکامی های خود را نیز به راحتی مورد عفو قرار می دهند. هیچ خطا و پیامدهای ناگواری آنقدر بزرگ نیست که موجب اخراج یک تحلیلگر یا سیاستگذار از طبقه خردمندان گردد. به همین دلیل است که شاهد تکرار اشتباهات یکسان در برخورد با عراق، لیبی، سوریه و این بار ونزوئلا هستیم.

او نیت خوبی دارد: داشتن این احساس هر چیزی را توجیه می نماید. آبرامز قصد نداشت کار اشتباهی در گواتمالا یا السالوادور انجام دهد. او از تامین اقتصادی شورشیان کنترا در نیکاراگوئه از طریف فروش سلاح به ایران، قصد زیر پا گذاشتن قانون را نداشت. او از اغراق گویی درباره قدرت نظامی صدام حسین و لزوم سرنگونی حکومت او، قصد به بار آوردن یک فاجعه محاسباتی را نداشت. او می خواست کار درست را انجام دهد. او از کوشش برای سرنگونی حکومت مادورو و جایگزینی آن با رهبری که از حمایت ارتش این کشور برخوردار باشد نیز منظور بدی ندارد. چه اتفاق ناگواری ممکن است رخ دهد؟ اینها مهم نیست. مهم این است که آبرامز نیت خوبی دارد. اعضای تشکیلات سیاست خارجی آمریکا نیز همینطور هستند. همواره این طور است و این تنها مسأله مهم است.