ثبت موسیقی ایرانی به عنوان میراثی جهانی جایگاه فرهنگی کشور را میان ملل مختلف ارتقا می بخشد - وبلاگ تور چین

به گزارش وبلاگ تور چین، ایسنا/ براساس آخرین خبرهای واصله، ثبت موسیقی ایرانی به عنوان میراثی جهانی جایگاه فرهنگی کشور را میان ملل مختلف ارتقا می بخشد.

موسیقی ایران نیز از دسته هنرهایی است که طی سالها سینه به سینه از استاد به شاگرد منتقل میشد و برای آنچه که امروز به عنوان موسیقی سنتی ایران معرفی می گردد، افراد نامدار بسیاری کوشش نموده اند.

ردیف موسیقی اصیل اولین پرونده مستقل ایران بود که در مهر 1388 در لیست میراث معنوی یونسکو به ثبت رسید.

پیشینه هنر موسیقی در ایران به سالهای قبل از میلاد باز میگردد. به عنوان مثال مهرنگاره ای 3400 ساله در تپه چغامیش دزفول کشف شد که در آن دسته ای نوازنده مشغول نواختن سازهایی چون چنگ، شیپور، تنبک و...بوده اند. کشف این سنگ نگاره و آثار مشابه دیگر در این خطه گواه فعال بودن نوازندگان بسیاری در ایران کهن است.

براساس اسناد تاریخی موسیقی ایران به پیش و پس از اسلام تقسیم می گردد. موسیقی سنتی ایران از دستگاه ها، مقام ها، گوشه ها، آوازها و فرم های منحصر بفرد خود ساخته شده که امروزه شامل 7 دستگاه و 6 آواز است. دستگاه شور، دستگاه سه گاه، دستگاه چهارگاه، دستگاه همایون، دستگاه ماهور، دستگاه نوا و دستگاه راست پنج گاه از 7 دستگاه ردیف موسیقی ایرانی هستند.

آوازها را بعلاوه میتوان یک دستگاه کوچک و مختصر در نظر گرفت؛ آواز ابوعطا، آواز دشتی، آواز افشاری، آواز بیات ترک، آواز اصفهان، آواز بیات کرد و آواز شوشتری از معروف ترین آوازهای این مرز و بوم است.

گفته می گردد طرح ردیف موسیقی ایران در سال 1383 به وسیله رئیس وقت هیات مدیره کانون نویسندگان و پژوهشگران خانه موسیقی پیشنهاد شد اما به علت عدم حمایت مالی دفتر امور موسیقی وزارت ارشاد متوقف ماند.

دوباره اما در سال 1387 سازمان میراث فرهنگی مسئولیت پشتیبانی مالی این طرح را پذیرفت و اقدامات اجرایی ثبت طرح در کمیته ای مرکب به رهبری هومان اسعدی انجام گرفت و فیلمی مستند تهیه شد.

تهیه فیلم مستند یکی از مهمترین بخش های این پرونده بود که با حضور بزرگان ردیف آوازی مانند محمدرضا شجریان، حسین علیزاده، حاتم عسگری، فرهاد فخرالدینی، کیانی، طلایی، ظریف و دیگر استادان حوزه آوازی و با یاری اساتید دانشگاه تهران، خانه موسیقی و یکی از مستندسازان تهیه شد.

در نهایت میتوان گفت که ثبت این پرونده در میراث جهانی یونسکو برای ایران از اهمیت بالایی برخوردار است، چرا که ثبت موسیقی ایرانی به عنوان میراث جهانی جایگاه فرهنگی کشور را میان ملل مختلف ارتقا می بخشد و تاثیرات مهمی را همراه داشته است.

ثبت موسیقی ایرانی در لیست جهانی بعلاوه به مردم و مسئولان یادآوری کرد که موسیقی ایرانی از ظرفیت بسیار بالایی برخوردار است و نباید آن را به فراموشی سپرد.