پورتال با ری تریسینگ به طرز عجیبی ترسناک می گردد - وبلاگ تور چین

پورتال با ری تریسینگ به طرز عجیبی ترسناک می گردد

به گزارش وبلاگ تور چین، آیا یک ریمستر ساده می تواند به کل ژانر آن بازی عوض کند؟ بعد از بیش از دو ساعت تجربه پورتال که بروزرسانی رایگانی دریافت نموده و ری تریسینگ به آن اضافه شده، وسوسه شدم تا بگویم بله، عوض می نماید.

اگر بنا بود فهرستی کوتاه از بامزه ترین بازی هایی که تا به امروز خلق شده داشته باشیم، نسخه اول پورتال خیلی راحت در آن جای می گرفت. این بازی که در سال 2007 به عنوان نسخه ای فرعی از بازی هف لایف/Half-Life منتشر شد، در سبک پازل و با زاویه دید اول شخص و اثری جمع وجور بود و توانست طنز هف لایف را از حاشیه به کانون توجه بیاورد. شما در نقش شل/Chell هستید، انسانی که موش آزمایشگاهی شرکت اپرچر/Aperture شده، ولی به مرور از گلادوس/GlaDOS، هوش مصنوعی بدذاتی که گویی حرف زدنش ترکیبی از Siri [اپلیکیشن اپل] و میچ هدبرگ/Mitch Hedberg [استندآپ کمدین] است، پیشی می گیرد - با یاری میزان زیادی فسفر سوزاندن، آمادگی جسمانی شل، و سلاحی غیرکشنده که به جای گلوله یک جفت پورتال متصل بهم شلیک می نماید. همزمان که هیجان انگیز است یک حالت فکاهی هم دارد، و بیشتر برای اینکه باعث شکل گیری میمی درباره کیک شد معروف است، و همینطور آهنگ تیتراژ پایانی اش که به وسیله موزیسینی طنزپرداز به نام جاناتان کولتون/Jonathan Coulton ساخته شد.

پورتال با Nvidia RTX، به استثنای جلوه های بصری، عینا همان پورتال 2007 است. با همان پازل ها، با همان بازی نامه و صدابرداری، و با همان ارجاعات شیرین و تصنیف پایانی. ولی ظاهرش این بار کاملا فرق دارد. برای بهره بردن از بیشترین پتانسیل آخرین و پیشرفته ترین کارت های گرافیکی، انویدیا با ولو، ناشر پورتال، همکاری کرد تا در بروزرسانی ای نو کل گرافیک بازی را مسخ کند، مسخی که با یاری جادویی ترین تکنولوژی گرافیکی این روزها یعنی ری تریسینگ صورت گرفته است.

خب، ری تریسینگ چیست؟ ولی قبل از جواب باید پرسید چقدر وقت توی دست و بالتن هست؟ اگر 20 دقیقه زمان دارید، شدیدا پیشنهاد می کنم این ویدئوی متخصصین دیجیتال فاوندری را ببینید که چگونه همه آن را می شکافند. با این حال، اگر چند ثانیه بیشتر وقت ندارید، پس با یک تعریف فست فودی آغاز می کنیم. ری تریسینگ روشی بسیار واقع گرایانه تر برای شبیه سازی نور در بازی های ویدئویی است. با این تکنولوژی، می بینید رفلاکس ها و سایه ها، و همینطور ظرایف بازتاب نور، خمیده شده و در متریال های محیط حل می شوند.

ری تریسینگ خصوصا در محیط هایی بیشتر به چشم می آید که خود نور هم از همواره نقش بیشتری داشته باشد: سطوح خیس و نمناک، فلزها، شیشه ها و آینه ها. و هزارتوی آزمایشگاهی و صنعتی موجود در پورتال محیطی ایده آل برای خودنمایی این تکنولوژی است.

برای ایجاد آزمایشگاهی شدیدا واقع گرایانه و مثال زدنی، تیم پشت بروزرسانی پورتال RTX نسخه ای از پورتال را ساخته که واقع گرایی محیط را بر همه چیز اولویت قرار داده است. با فرض اینکه سخت افزار لازم برای اجرای چنین چیزی را دارید - نیازمند به کارت گرافیک Nvidia RTX 3090 با فعال کردن قابلیت Deep Learning Super Sampling برای گرفتن پرفورمنسی مکفی روی یک تلویزیون با وضوح تصویر 4K -، پس می توانید به نسخه ای چنان واقع گرایانه از آزمایشگاه گلادوس برسید که به مرحله ترسناکی رسیده است. و این را بی اغراق می گویم.

برای برجسته تر کردن بیشتر نورپردازی پویا، محیط های آزمایشگاهی پورتال با RTX از همواره تاریک و نمورتر به نظر می آیند؛ سایه های تیره و جوهرگونه هر گوشه ای را پر نموده است. خیلی از سطوح حالا خیس و انگار چسبناک به نظر می آیند، انگار که اگر زانویتان را به آن بکشید احتمالا گونه نادری از آلودگی باکتریایی وارد بدنتان می گردد. نورهای الکتریکی می جهند، و نوری ملایم و روح مانند ساطع می نمایند. دیوارها دیگر شبیه یک سری قاب فلزی نیستند؛ بیشتر به بلوک های استایلی سنگین، توپر و غیرقابل حرکات دادن شبیه شده اند. ماحصلش شده محیط هایی به مراتب کلاستروفوبیک تر.

تا حالا این تاثیر را در دیگر بازی های قدیمی دیگر هم که بروزرسانی ری تریسینگ دریافت نموده اند دیده ایم. با جایگزینی نور طبیعی به جای نور مصنوعی، چیزها به نظر تاریک و ترسناک تر می رسند. اما هیچکدام در حد پورتال به مرحله ترسناک شدن نزدیک نشدند. در این مورد، این فقط بازی نیست که کمی تاریک تر شده - هنوز تعداد قابل توجهی اتاق هست که به نور فلورسنت و بیمارگونه دفاتر رسمی شبیه شده اند. با اولویت قرار دادن واقع گرایی در جلوه های بصری، پورتال بیشتر از اینکه مثل قدیم حس یک اثر فکاهی بدهد حس اثری را می دهد که پشت پرده اش اتفاق شومی دارد می افتد.

بازی های ولو در دهه 2000 یک جور طراحی هنری آجری، کروکثیف داشتند، بیشتر یادآور موجودی جهش یافته، که باعث شد تا شوترهای اول شخصش از نظر زیبایی شناسانه بیشتر به تملقی از معماری های بروتالیست شرکت محور-فاشیستی شبیه گردد. با اینکه دیگر شوترهای طراز اول/AAA آن دوره مثل کرایسیس و کال آو دیوتیْ، به عنوان شوکیس های گرافیکی، بیشتر با اسب بخار و گرافیک فنی خودنمایی می کردند، سری هف لایف اما بیشتر به گرافیک هنری اهمیت می داد. دنیا هایی که ولو ساخت از نظر فنی چندان فوق العاده نبود، اما دوام بیشتری در طول زمان داشت. آنها نگاهی کارکردگرا به جنبه های بصری بازی خود داشتند.

در خصوص پورتال، این کارکرد یعنی جنبه های بصری باید طوری ساخته می شد تا بازی حالت فکاهی و سرخوش داشته باشد. بله، درست است که در نقش یک موش آزمایشگاهی هستید، ولی هیچوقت پیروزی و فرار از آزمایشگاه دست نیافتنی به نظر نمی رسید. ولو هیچ وقت در آن موقع بازی ای تا این حد خانواده پسند نساخته بود، و هیچ سلاح کشنده و انسانی به عنوان دشمن حضور نداشت. و آن ظاهر هنری ای که ولو برای بازی های خود انتخاب نموده بود تمایزی واضح بین دنیا واقعی و دنیا مجازی اش می گذاشت. تک گویی های بلند و بدجنسانه گلادوس در پس زمینه آزمایشگاه های متروک و خالی طنین انداز می شد و این هارمونی جالبی بین این دو برقرار می کرد.

اما پورتال با RTX و با این اتاق های وهم انگیزش، صدای گلادوس هم بیش از پیش حس تهدید می دهد. دکمه های قرمز و درشت پشت شیشه ها، مکعب های همراه، و اتاق هایی که از دور نمودار می شدند قبلا بیشتر حس چیزهایی می داد که زیادی خودشان را جدی نمی گیرند - ولی با بروزرسانی نو، دیگر اینطور نیست. اکنون، بیشتر شبیه به مجموعه هایی درون یک خانه خالی از سکنه و جن زده اند. نتیجه اش شده تجربه ای متفاوت از پورتالی که 15 سال پیش بازی کردیم.

پورتال با RTX صرفا همان پورتال همیشگی و با کمی ارتقای گرافیکی نیست. یک چیز دیگر است، نسخه جایگزینی که بیشتر حس شهر [پر از هیولا و تاریک] Ravenholm هف لایف 2 را می دهد. ممکن است آبتان با این ارتقای نو گرافیکی توی یک جوب نرود، خصوصا اگر از آن دسته ای باشید که دوست دارند همه چیز همانطور که قبلا بوده پیش برود. یا، شاید هم از اینکه این بار می توانید پورتال را با عینکی نو ببینید لذت ببرید.

یا، اگر از آن دسته آدم هایی هستید که دغدغه مند جلوه های بصری بازی های ویدئویی آینده هستند، پورتال با RTX را به خاطر کاری که به برترین شکل انجام داده، تحسین کنید: اثباتی بر اینکه ری تریسینگ واقعا تفاوت ایجاد می نماید و مهم است. قابلیت این تکنولوژی برای تغییر حس بازی نمود قدرتی از ری تریسینگ است که دیگر در اسکرین شات ها یا تماشاهای دموهای فنی روی یوتیوب نمی توان به قدرت واقعی اش پی برد.

اگر ری تریسینگ می تواند چنین تاثیر بزرگی روی بازی بگذارد، بازی ای که خیلی قبل تر از ابداع این تکنولوژی منتشر شد، تصور کنید آرتیست های آینده اگر بخواهند از همان ابتدا با ری تریسینگ کار نمایند چه چیزهایی خواهند ساخت.

نویسنده: Chris Plante

منبع: Polygon