گزارش رسانه خارجی از لنج های چوبی در قشم؛ از دریانوردی تا گردشگری - وبلاگ تور چین

به گزارش وبلاگ تور چین، گزارش رسانه خارجی از لنج های چوبی در قشم؛ از دریانوردی تا گردشگری

کشتی های چوبی محکمی که در جنوب ایران ساخته شده اند، قرن هاست که در آب های خلیج فارس تردد می نمایند، اما امروزه دیگر از جایگاهی برخوردار نیستند، زیرا کشتی های مقرون به صرفه تر و سریع تر جای آن ها را گرفته اند.

به گزارش وبلاگ تور چین، از مسقط، مرکز عمان، تا بندر ایرانی بندرعباس، لنج های چوبی بخشی از منظره دریایی در خاورمیانه هستند، درست مانند قایق های بادبانی در شبه جزیره عربستان.

اما تعداد این کشتی ها رو به کاهش است و تعداد آن ها کمتر و کمتر می گردد، همانطور که کاپیتان حسن رستم که 40 سال است فرماندهی کشتی ها را در تنگه هرمز بین ایران بر عهده داشته است.

این مرد 62 ساله خاطرنشان می نماید که برترین شاهد این نزول آرامشی است که در ساحل گوران حاکم است، جایی که حدود 30 لنج در هنگام جزر لنگر می اندازند.

این بندر کوچک در جزیره قشم ایران مدت ها در ساخت، نگهداری و تعمیر کشتی های چوبی غوغا می کرد، اما تعداد کارگران صبح امروز در آن از 20 نفر فراتر نرفت.

سازه لنج همچنان در حال ساخت است و روی تیر ها قرار گرفته است، اما کار روی آن به سرانجام نمی رسد، زیرا مالک آن به علت نداشتن توان مالی لازم ترجیح داد آن را برچیده و از پانل های چوبی آن در پروژه های دیگر استفاده کند.

12 سال پیش، در سال 2011، یونسکو صنعت لنج سازی را در لیست میراث فرهنگی ناملموس قرار داد. با این حال با افول صنعت کشتی های چوبی، فلسفه دریانوردی در خلیج فارس و مهارت های سنتی آن به تدریج در حال محو شدن است.

در دوران طلایی خود، از این کشتی های محکم برای حمل غلات، خرما، ماهی خشک، ادویه، چوب و پارچه بین کشور های حاشیه خلیج فارس و به سواحل شرق آفریقا، هند و پاکستان استفاده می شد. آن ها بعلاوه برای ماهیگیری بسیار سودآور و غواصی مروارید استفاده می شدند.

اگرچه سفر های جستجوی مروارید تقریباً ناپدید شده است، سفر های دریایی تجاری اکنون بر اساس کشتی های ساخته شده از فایبرگلاس یا فولاد است که از آب های فیروزه ای خلیج فارس با سرعت بالا عبور می نمایند.

قیمت لنج های نو گزاف است، زیرا چوب به کار رفته در آن وارداتی است.

هر قایق ویژگی خاص خود را دارد، زیرا بر اساس یک طرح آماده ساخته نشده است، بلکه بر اساس تجربه صنعتگران است که از نسلی به نسل دیگر منتقل می گردد.

علی بوزان می گوید که آینده گوران دیگر در کشتی سازی نیست و با تکیه بر بخش گردشگری امیدوار است که تعداد فزاینده ای از بازدیدنمایندگان را به خود جذب کند. وی خاطرنشان می نماید که تعداد زیادی از لنج های چوبی برای تطبیق آن ها با الزامات سفر های دریایی بازسازی شده اند.

از جمله پروژه ها می توان به تبدیل بندر گوران به موزه ای در فضای باز نیز اشاره نمود که با پراکنده شدن بدنه های رنگارنگ کشتی ها بر روی شن ها، چارچوبی مناسب برای گرفتن عکس های فوق العاده را تشکیل می دهد؛ و در وسط ساحل، یک لنج قدیمی در حال بازسازی است تا آن را به یک کافه تبدیل نمایند، که قرار است در پاییز، زمانی که دمای هوا معتدل می گردد، پذیرای بازدیدنمایندگان باشد.

در جنگل های بزرگ حرا در نزدیکی ساحل، علی بوزان می خواهد تعدادی خانه های ییلاقی را در اختیار گردشگران قرار دهد که معماری آن ها از لنج الهام گرفته شده است، که هر کدام نام مشهورترین مقاصد این کشتی ها مانند زنگبار، مومباسا و کلکته را دارند.