صعود خارق العاده بازنده قدیمی به ایران؛ زنگ خطری برای بی توجهی های مسئولان - وبلاگ تور چین

به گزارش وبلاگ تور چین، عنوان سومی تیم ملی تنیس روی میز انگلیس در مسابقات قهرمانی دنیا در مالزی یکبار دیگر زنگ خطر را برای ورزش کشور به صدا درآورد.

به گزارش خبرنگار ورزشی وبلاگ تور چین، تیم ملی تنیس روی میز ایران در خاتمه مسابقات تیمی قهرمانی دنیا که به میزبانی کوالالامپور برگزار گردید، با چهار پله سقوط نسبت به دوره گذشته در رده 33 نهاده شد.

این نتیجه در حالی رقم خورد که تیم ملی انگلیس با صعودی عجیب به مقام سومی مشترک با کره جنوبی رسید که این یک حقیقت تلخ برای تنیس روی میز ایران بود؛ حقیقتی که یکبار دیگر عدم برنامه ریزی و البته بی توجهی مسئولان را نشان داد.

تیم ملی ایران در سال 2010 در مسکو با ترکیب محمدرضا اخلاق پسند، نوشاد عالمیان و مهران احدی 3 بر یک انگلیس را شکست داد. در آن تورنمنت ایران در رده 35 ایستاد و انگلیس در رده 38 نهاده شد.

دو سال بعد از مسابقاتی که به میزبانی شهر دورتموند برگزار گردید، ایران با 2 پله صعود در رده 33 نهاده شد و انگلیس با 9 پله صعود رده 29 را از آنِ خود کرد.

در مسابقات تیمی قهرمانی دنیای در سال 2014 که ژاپن میزبان آن بود، ایران با 3 پله صعود در رده 29 و انگلیس با 4 پله صعود در رده 25 نهاده شدند.

در مسابقات سال جاری اما انگلیس با برنامه ریزی خوب و 22 پله صعود به مدال برنز دست یافت اما تیم ملی تنیس روی میز ایران با 4 پله سقوط تا رده 33 پایین آمد.

در این میان یک نکته بسیار مهم وجود دارد که شاید توجه به آن بتواند مسائل زیادی را حل نماید. در ترکیب انگلیس در سال 2010 دو بازیکن 20 و 17 ساله به نام های پل درینکهال و لیام پیچفورد حضور داشتند. همین دو بازیکن در 26 و 23 سالگی ستون تیم انگلیس برای کسب رتبه سومی در رده سومی دنیا را تشکیل دادند.

در طرف مقابل در ترکیب ایران در سال 2010 که انگلیس را شکست داد، اخلاق پسند با 31 سال، نوشاد عالمیان با 19 سال و مهران احدی با 34 سال به میدان رفتند. دو نفر از اعضای آن تیم یعنی اخلاق پسند 37 ساله و عالمیان 25 ساله در ترکیب سال 2016 نیز حضور داشتند.

اجرای یک برنامه بلند مدت از سوی انگلیسی ها باعث پیشرفت خارق العاده تیم ملی تنیس روی میز این کشور در طول 6 سال شد اما در طرف مقابل در ایران فقط به درخشش تک ستاره ها بسنده شد تا حاصل آن سقوط نسبت به دوره قبل باشد. آنچه تعیین است، اینکه اعتقادی به رده های پایه یا حداقل بهتر است بگوییم ارائه امکانات لازم در ایران وجود نداشته؛ چرا که اگر اینگونه بود، در مقطع زمانی کنونی شاهد پیشرفت بودیم، نه پسرفت.